Własność Zygfryda Marszałka
Mercedes-Benz W 123 230 CE - 1985r.
W 1977 r. program serii 123 został rozszerzony przez trzy nowe warianty nadwozia. Pierwszym z nich była zaprezentowana na marcowym salonie samochodowym w Genewie intrygująca stylistycznie wersja coupé. Trzy nowe modele 230C, 280C i 280CE zastąpiły poprzedzające je modele W114 coupé, których produkcja dobiegła końca między czerwcem a sierpniem 1976 r. Jak poprzednio, nowe coupé były ogólnie bardzo zbliżone konstrukcyjnie i stylistycznie do sedanów. W przeciwieństwie jednak do serii W114, gdzie coupé oparte było na nieskróconej płycie nadwozia czterodrzwiowego, coupé W123 miało zmniejszony rozstaw osi o 85 mm w stosunku do limuzyny. Ta cecha czyniła je stylistycznie bardziej niezależnym i jednorodnym, a tym samym atrakcyjniejszym dla nabywców. Szczególnie tylna część stała się smuklejsza i mniej dominująca, dzięki czemu całe nadwozie coupé było bardziej harmonijne.
Mercedes-Benz W 116 300D - 1977
W 1972 roku zaprezentowano następcę modelu W108. Nowa S-Klassa, odznaczała się większymi wymiarami zewnętrznymi w stosunku do poprzedniego Mercedesa. W topowej wersji model W116 był wyposażony w pneumatyczne zawieszenie. Było ono technicznie bardzo skomplikowane, ale gwarantowało bardzo wysoki komfort podróży, zwłaszcza, że połączone to było z nietuzinkowymi możliwościami silnika o pojemności 6.9 l. Wersja ta jest obecnie poszukiwana przez kolekcjonerów. W Polsce jest podobno tylko jeden egzemplarz tego modelu zachowany w stanie fabrycz
Chevrolet Caprice - 1966
Chevrolet Caprice lub Caprice Classic to amerykański samochód używany głównie przez policję, agencje rządowe oraz taksówkarzy, ale nie tylko, bo również (po przerobieniu zawieszenia i fantazyjnym pomalowaniu) przez tzw. chicanos. Model ten zyskał miano kultowego za sprawą dwóch wersji: modelu z roku 1964, będący ulubionym obiektem przeróbek na lowridera, oraz Impala SS z rocznika 1991-1996, ostatni prawdziwie sportowy sedan Chevroleta. W modelu 1966 Chevrolet Caprice wprowadzono niewielkie zmiany w stosunku do poprzednika z 1965, które obejmowały zmodernizowaną kratkę i nowe prostokątne lampy tylne, który zastąpiły tradycyjne potrójne okrągłe lampy tylne, a także automatyczną klimatyzację i sześciopoziomową regulację kierownicy, w celu poprawy komfortu prowadzenia pojazdu przez kierowcę.
Mercedes-Benz W 126 SD 3.0 T Dease - 1981
We wrześniu 1979 roku zaprezentowano nową rodzinę samochodów S-Klasse, oznaczono ją symbolem W126. Model ten znacznie różnił się od swojego poprzednika W116. Miał linię boczną na wysokości górnej krawędzi błotnika, z boku nadwozia, przy progach, znajdowały się szerokie listwy z tworzywa sztucznego, górne krawędzie listew bocznych, wykonanych również z plastiku, były na tej samej wysokości co zderzak przedni i tylny, przednia ściana samochodu została nieznacznie pochylona do tyłu, nadając pojazdowi bardziej aerodynamiczna sylwetkę, wycieraczki przedniej szyby chowane były pod maską wozu, to m.in. przyczyniało się do korzystniejszego współczynnika oporu powietrza, wynoszącego w tym modelu Cx=0,37. Nadwozie to opracowywano, aż 8 lat. Na eksport do Kanady i USA produkowano także auta z silnikami wysokoprężnymi oznaczane literami SD (lub SDL wersja long).
Buick Skylark Cabrio - 1970r.
Buick Skylark to model samochodu osobowego produkowanego przez należącą do koncernu General Motors firmę Buick. Powstało sześć generacji modelu. Każda z nich drastycznie różniła się od poprzedniej, zarówno pod względem technologicznym jak i wizualnym. Poczynając od trzeciej generacji produkowanej w latach 1964-1972, Buick Skylark, otrzymał nowe pośredniej wielkości podwozie, które było wspólne z Oldsmobile F-85, Pontiac Tempest, a także nowym Chevrolet Chevelle. Nowe podwozia miał rozstaw osi 115 cala i długość 203,5 cala. (Podobieństwa między Buick Skylark i Pontiac Tempest odgrywało kluczową rolę w fabule filmu My Cousin Vinny). W 1970 r. Buick Skylark otrzymał 4,1 litrowy 6-cylindrowy silnik Chevroleta jako standard i 5,7 litra V8 (260 KM przy 4600 obr / min) dostępny jako opcja.
WRÓC
| |
